Een ‘circulaire’ is een brief of reclamefolder.
Elke week ploft een pakket met circulaires op de mat van het huis waar ik woon en die gaat linea recta de vuilnisbak in en dan linea recta naar de vuilverbranding . ( waar dan weer een warmtenet aan wordt gehangen )
Onlangs heb ik een inzending gestuurd in het kader van de Herman Wijffels Innovatieprijs in de categorie ‘Circulaire economie’. Ik was in 5 minuten klaar, want ik wist natuurlijk heel goed hoe een circulaire economie eruit zou kunnen zien.
Mijn voorstellen zijn niet revolutionair en heel simpel uit te voeren en hoewel ze zouden leiden tot een enorme vermindering van de CO2 uitstoot en een schoner milieu, waar de prijsvraag over ging, weet ik nu al dat mijn inzending het niet zal halen: niet innovatief en niet hip.
Regelmatig sprak ik met mijn oude moeder over het onderwerp ‘circulaire economie’, want daar kon zij veel over vertellen.
En ik zie het allemaal nog voor me:
Hoe bij ons elke week de schillenboer met paard en wagen door de straat kwam die het gft afval kwam ophalen om aan de varkens te voeren; hoe eens in de zoveel tijd de oud – ijzerboer het oude metaal kwam ophalen en hoe de melkboer elke dag door de straat kwam met zijn knetterende motorkarretje. Bij hem kocht mijn moeder in het begin nog losse melk en later melk in flessen die weer werden opgehaald. En ja, het oud papier werd opgehaald door de muziekvereniging en kerk die met de opbrengst nieuwe muziekinstrumenten kochten of de kerk lieten restaureren.
Afval bestond niet !
Als we nog verder terug gaan in de tijd; vóórdat machines hun intrede deden en heel veel zwaar werk van de mensen gingen overnemen , was er nog écht sprake van een ‘circulaire’ economie : ‘afval’ bestond niet. Niet bepaald een tijd om naar terug te verlangen. Mensen werkten van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat op het land om voedsel te verbouwen. Ze leefden vaak in erbarmelijke omstandigheden en ze haalden vaak de 50 ste verjaardag niet.
Maar tóen was er sprake van een ‘ circulaire economie ‘, in tegenstelling tot de economie, zoals gepropageerd door moderne kwakzalvers van het eco-industrieel complex. Een economie juist gebaseerd op pure lineaire productie: waarbij fossiele reserves, samen met grondstoffen in hoog tempo worden omgezet in een epische berg afval, vol irreversibele stoffen.
De schillenboer werd in de zeventiger jaren aan de kant gezet. De overheid had bepaald dat de ‘swill’, die hij aan de varkens voerde gevaarlijk was voor de volksgezondheid en dat vanaf dat moment gft afval alleen nog maar door gecertificeerde bedrijven mocht worden ingezameld. Dit was de eerste sector die onder de marktwerking kwam te vallen.
Sinds die tijd hebben wij een GFT container en elke week komt de vuilnisauto die legen. Onlangs ben ik via een chauffer te weten gekomen dat een vuilnisauto voor elke twee kilometer 1 liter dieselolie verstookt. Al die vuilnisauto’s bij elkaar leggen honderdduizenden kilometers af ( het locale wegennnet telt 122.000 km ) om het af te leveren bij een van de verwerkingsfabrieken, die er dan “groen” gas en compost van maken. Gemeenten kopen het groene gas weer terug om de vuilnisauto’s op te laten rijden. Na een tijdje is ook de compost klaar en kan de burger zijn eigen gft- afval weer terugkopen in een plastic zak. Dat gaan ze zaterdag’s met de auto ophalen bij het tuinbedrijf.
De melkboer, kruidenier etc zijn allang uit het straatbeeld verdwenen en producten die niet in een weggooiverpakking worden verkocht zijn zeldzaam. Dagelijks worden miljoenen melkpakken en ( plastic ) flessen, na één keer gebruiken weggegooid.
“Statiegeld is niet meer van deze tijd “, zei CDA politicus Joop Atsma.
Niet alleen wordt er steeds meer afval geproduceerd, ook komen er steeds meer producten die zijn vervaardigd van materialen die niet hergebruikt kunnen worden of gerecycled en de afvalberg doen groeien. ( wieken van windmolens )
Circulaire economie ? ” amehoela” zou mijn moeder hebben gezegd.
gerelateerde berichten :
Afval = Energie
afval bestaat niet meer
cleantech