De waterstofgekte In het Haber Bosch-procede wordt kunstmest gemaakt door stikstof uit de lucht aan waterstof te binden. (NH3) Zonder kunstmest waren we nooit geboren geworden en was de mensheid nooit in de waanzin van de huidige tijd beland. De krankzinnigste plannen komen langs in steeds groteskere vorm. Frits Haber was de uitvinder van het Haber Bosch-procede in 1918 en eerder van het mosterdgas. Frits Haber heeft daarmee de ‘eer’ om zowel de redder van de mensheid te zijn, als uitvinder van een weerzinwekkend moordwapen. (Zijn vrouw vond het zo erg dat ze zelfmoord pleegde in de hal van de Academie waar wetenschapper bijeen waren, waaronder Einstein.) De productie van kunstmest vergt ca. 3 % van de wereldwijde gasconsumptie, zo wordt geschat. Het is een zeer energie- intensief proces. Waterstof produceren derhalve zou beperkt moeten zijn en blijven tot wat noodzakelijk is. Hoe kon het dan toch gebeuren, dat juist het omzetten van fossiele brandstoffen in waterstof werd gepresenteerd als een oplossing voor het ‘probleem’ van fossiele brandstoffen. Het antwoord is zoals altijd: geld en macht.
Het verhaal daarachter vindt zijn oorsprong in de aanbod gestuurde productie van stroom door windmolens. Om de continuïteit van de windmolenindustrie te waarborgen was-is- het noodzakelijk dat er een vorm van opslag van overtollige stroom zou komen/komt. Lang werd nog vastgehouden aan opslag in batterijen, maar toen die zeepbel al snel uiteenspatte greep men weer terug naar waterstof als opslagmedium. Hoewel energetisch en financieel wellicht nóg dramatischer dan batterijen, sloeg het idee aan bij de mensen. Inmiddels is het verhaal zo ingebed in het denken ,dankzij de welwillende medewerking van de MSM en de inzet van de aimabele Ad van Wijk van de TU Delft en Nienke Homan, gedeputeerde van de provincie Groningen, dat het tot de Communis opinio ging behoren. Samen bouwen ze aan het plan om van Groningen de energie Provincie van Nederland te maken op basis van hernieuwbare energie nadat eerder was besloten dat de winning van gas zou worden afgebouwd. Windmolenparken , gekoppeld aan een waterstof-industrie maakt onderdeel uit van die plannen. Er kwam een waterstofcoalitie met daarin -nota ben-de Gasunie, Shell, de havens van Rotterdam en Amsterdam en Tata Steel, die, in een stroom van PR, de zegeningen van waterstofgas begonnen uit te dragen. In Brussel werd waterstof geclassificeerd (Taxonomie ) als ‘duurzaam’ waardoor groene miljarden subsidies konden gaan stromen. Bovenop de keten van de windmolenindustrie , werd nu de keten van de waterstofindustrie gestapeld : een energetisch horror-scenario met vele malen meer input van fossiele brandstoffen ( en CO2 uitstoot derhalve ) dan de zogenoemde ‘hernieuwbare’ output, maar een festijn voor investeerders en beleggers ( pensioenfondsen )