Zoals beschreven op de homepage zijn, voor het produceren van een eenheid ‘hernieuwbare energie ‘ altijd meerdere eenheden fossiele energie nodig. Bij elke stap in het productieproces van windmolens moet energie worden toegevoerd. Al die stappen samen vormen ‘ de keten’ van een windmolenpark zoals het Gemini windpark.
De keten van het bakken van een brood omvat slechts een klein aantal stappen, waarbij eveneens geen afval ontstaat. De keten van de bouw van een windmolenpark bestaat uit een ontelbaar aantal stappen in bedrijven die over de gehele wereld verspreid zijn met vele transporten daartussen. Het begint bij de winning van grondstoffen en eindigt uiteindelijk bij de ontmanteling en het verwerken van de resten. Overal in de keten wordt afval geproduceerd en de grootste berg afval betreft de wieken die bestaan uit irreversibele stoffen.
In de grafiek zijn de honderden stappen in de keten vereenvoudigd weergegeven in vier stappen om de vergelijking te maken tussen een klassieke centrale en een klassieke centrale in combinatie met het Gemini windpark, dat zich 64 kilometer uit de kust boven Groningen bevindt op een oppervlak van 64 vierkante kilometer. De blauwe staven geven de klassiek centrale weer, de rode de combinatie van een backup-centrale en het Gemini park
Het geeft enkel een indicatie van de verhoudingen tussen de hoeveelheden fossiele brandstoffen omdat het onmogelijk is de grootte daarvan vast te stellen en te noteren in de energetische verlies -en winstrekening.
De winning van grondstoffen. De klassieke centrale die als backup dient voor het Gemini windpark ,staat opgesteld op een perceel van nog geen hectare en bestaat uit een ketel- en turbinehuis, waarin de generator staat opgesteld. De gebruikte materialen zijn beton, staal, bakstenen, koper en aluminium. Staal , koper en aluminium zijn typisch herbruikbare materialen.
Voor het Gemini windpark, dat bestaat uit 150 windturbines op palen, zijn onnoemelijke hoeveelheden staal nodig. Verder heel veel koper, aluminium en zeldzame metalen, zoals neodymium , dat in een waanzinnig vervuilend proces wordt gewonnen. De wieken – 450 stuks van ca 75 ton per stuk worden vervaardigd uit harsen die gewonnen worden uit aardolie die worden samengebracht met supersterke koolstofvezels. Om de stroom aan land te brengen en de aansluiting op het landelijk en Europees netwerk zijn enorme hoeveelheden staal, koper, aluminium en beton nodig voor het netwerk en hubs op zee.
De bouw Duidelijk mag zijn dat het hele proces van de bouw van windturbines door vele industrieën, verspreid over de hele wereld, enorme hoeveelheden fossiele energie vergt. Denk alleen aan het smelten van ijzererts en het bereiden van enorme hoeveelheden staal, niet in de laatste plaats voor de funderingen die diep in de zeebodem worden geheid. Voor de bouw van 150 windturbines op een oppervlakte van 64 km2 en 65 kilometer vanuit de kust verbruiken de speciale schepen enorme hoeveelheden brandstoffen. Dan de aanleg van kabels en de bouw van zogenaamde hubs op volle zee. Nog steeds zijn er nu mensen die beweren dat een windturbine zich in drie maanden energetisch terugverdiend heeft.
De fase van gebruik. De klassiek centrale kan in z’n eentje voldoen aan de vraag naar 600 MW elektrische energie- vraaggestuurd en zonder inpassingsverliezen- en kan door slecht enkele operators in bedrijf worden gehouden in een verwarmde en comfortabele controlekamer. Om het Gemini park draaiende te houden daarentegen, heeft het bedrijf continu 75 man onderhoudspersoneel klaarstaan, die in weer en wind uitrukken met snelle schepen om onderhoud te plegen, storingen te verhelpen en zelfs reparaties uitvoeren aan beschadigde wieken. ( de voorstanders noemen dat ‘vooruitgang ‘ ) Het mag duidelijk zijn dat de hoeveelheden dieselolie over de jaren een significant grote verliespost zullen zijn.
De ontmanteling en sloop Volgens zeggen gaan windturbines op zee 15 jaar mee. Daarna moeten ze worden ontmanteld en de restanten verwerkt volgens ongeveer het omgekeerde pad als bij de bouw. Daarna volgt waarschijnlijk de meest energie intensieve fase in de keten, namelijk de recycling van het staal en andere metalen, maar vooral de verwerking van de wieken. Het is zeer aannemelijk dat alleen al deze fase in de keten, inclusief transporten, verreweg de totale hoeveelheid geproduceerde elektrische energie door het Gemini windpark zal overtreffen. Hierbij aangetekend, dat de backup-centrale een levensduur heeft van ca 80 jaar in welke dus het windmolenpark 6 keer moet worden vernieuwd.
Waarom al deze verspilling vraag je nu natuurlijk en waarom als duurzaam verkocht. Het antwoord op de eerste vraag luidt simpelweg : ‘economie’ en de tweede omdat ‘verspilling ‘ nu eenmaal slecht verkoopt.
De verspilling wordt nog veel groter met de inpassing van de volgende stap in de keten: de productie van waterstof met elektriciteit, opgewekt met windmolens. Daarvoor worden nu geheel nieuwe industrieën opgezet.
