Afval = Energie

In een ecologisch systeem is de kringloop van grondstoffen gesloten.  Sinds  we echter, ergens in de twintiger jaren,  steeds meer kunststoffen of synthetische stoffen  gingen gebruiken ( oa omdat grondstoffen vaak schaars waren of duur ) kwamen er steeds minder grondstoffen terug in de cyclus.  Sindsdien bestaat de term ‘ afval ‘.

De grondstof van kunststoffen is aardolie.  Aardolie wordt schaarser,  maar het gebruik van, met name plastic verpakkingen,  is de afgelopen decennia explosief gestegen en daarmee ook de het gebruik van aardolie en de vervuiling van het milieu en de zee ( plastic soup )
Elke dag weer worden wereldwijd miljarden verpakkingen weggegooid.   Tankers vol met aardolie worden linea recta omgezet in afval, dat vervolgens in het beste geval -door verbranding -voor een gedeelte wordt omgezet in elektriciteit, maar voor een groot gedeelte terecht zal komen op de steeds groter wordende afvalberg.  (landfills)‘

“Disposabels”,  is een mooi woord voor producten die één keer worden gebruikt en daarna  weggegooid.  Denk aan de luchtvaart en medische wereld.

recycling.  Soms kunnen de producten worden gerecycled .  Gedemonteerd en dan weer worden gebruikt als grondstof,  net als in de ecologische kringloop.   Dat  geldt echter alleen voor de plastics die tot de groep van de zogenaamde thermoplasten worden gerekend, zoals  bekertjes, flesjes en allerlei folies.   Niet de groep van thermoharders, die juist populairder wordt.  “Composieten’ tenslotte,  vezelversterkte  thermoharders  zijn zo mogelijk nóg populairder aan het worden, dankzij de eigenschap dat die extreem licht en sterk tegelijk zijn.  Daarom worden bijvoorbeeld  de wieken van  windturbines er van vervaardigd en BMW gaat binnenkort complete auto’s produceren in een speciaal gebouwde fabriek in Amerika, omdat lichte auto’s minder energie gebruiken.

Via allerlei (om)wegen belanden plastics  in de rivieren en de zee  en komen zo weer terecht in de voedselketen.

Energie:  Om een plastic verpakking te maken is maar heel weinig grondstof – bv. polyethyleen – nodig en maar heel weinig energie,  maar voordat de verpakking uiteindelijk via vele omwegen in de verbrandingsoven beland of op de afvalberg,  zijn een groot aantal stappen doorlopen waar energie ( olie ) voor nodig was.

Voorkomen  zou dus moeten worden  dat afval ontstaat.
Minder plastic afval betekent minder vervoersstromen bij de winning van grondstoffen, minder energie en vervuiling bij de productie en minder vervoersstromen bij de distributie – en  inzameling  met als gevolg : minder uitstoot van giftige gassen,  minder CO2 uitstoot en minder landfills en minder ( maatschappelijke ) kosten.

Afval reductie = minder energie = minder uitstoot en = last but not least een besparing op de kosten  in uw organisatie.

Is het ‘ circulaire economie’ of ‘ dé circulaire economie ‘?

Een ‘circulaire’ is een brief of reclamefolder.

Elke week ploft een pakket met circulaires op de mat van het huis waar ik woon en die gaat linea recta de vuilnisbak in en dan linea recta naar de vuilverbranding . ( waar dan weer een warmtenet aan wordt gehangen ) 

Onlangs heb ik een inzending gestuurd in het kader van de Herman Wijffels Innovatieprijs in de categorie ‘Circulaire economie’. Ik was in 5 minuten klaar, want ik wist natuurlijk heel goed hoe een circulaire economie eruit zou kunnen zien.

Mijn voorstellen zijn niet revolutionair en heel simpel uit te voeren en hoewel ze zouden leiden tot een enorme vermindering van de CO2 uitstoot en een schoner milieu, waar de prijsvraag over ging,  weet ik nu al dat mijn inzending het niet zal halen: niet innovatief  en niet hip.

Regelmatig spreek ik met mijn moeder van 90 jaar over het onderwerp ‘circulaire economie’, want daar kan zij veel over vertellen.

En ik zie het allemaal nog voor me:

Hoe bij ons elke week de schillenboer met paard en wagen door de straat kwam die het gft afval kwam ophalen om aan de varkens te voeren; hoe eens in de zoveel tijd de oud – ijzerboer het oude metaal kwam ophalen en hoe de melkboer elke dag door de straat kwam met zijn knetterende motorkarretje. Bij hem kocht mijn moeder in het begin nog losse melk en later melk in flessen die weer werden opgehaald.  En ja, het oud papier werd opgehaald door de muziekvereniging en kerk die met de opbrengst nieuwe muziekinstrumenten kochten of de kerk lieten restaureren.

Afval bestond niet !

Als we nog verder terug gaan in de tijd;  vóórdat machines hun intrede deden en heel veel zwaar werk van de mensen gingen overnemen , was er nog écht sprake van een ‘circulaire’ economie : ‘afval’  bestond  niet. Niet bepaald een tijd om naar terug te verlangen.  Mensen werkten van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat op het land om voedsel te verbouwen. Ze leefden vaak in erbarmelijke omstandigheden en ze haalden vaak de 50 ste verjaardag niet.

Maar tóen was er wel sprake van een ‘ circulaire economie ‘ .  In tegenstelling tot de  economie van nu,  die in steeds sneller tempo gebaseerd wordt op juist  lineaire productie.  

De schillenboer werd in de zeventiger jaren aan de kant gezet. De overheid had bepaald dat de ‘swill’, die hij aan de varkens voerde gevaarlijk was voor de volksgezondheid en dat vanaf dat moment gft afval alleen nog maar door gecertificeerde bedrijven mocht worden ingezameld.  Dit was de eerste sector die onder de marktwerking kwam te vallen.

Sinds die tijd hebben wij een GFT container en elke week komt de vuilnisauto die legen. Onlangs ben ik via een chauffer te weten gekomen dat een vuilnisauto voor elke twee kilometer 1 liter dieselolie verstookt. Al die vuilnisauto’s bij elkaar leggen  honderdduizenden kilometers af ( het locale wegennnet telt 122.000 km ) om het af te leveren bij een van de verwerkingsfabrieken, die er dan “groen” gas en compost van maken.  Gemeenten kopen het groene gas weer terug om de vuilnisauto’s op te laten rijden.   Na een tijdje is ook de compost klaar en kan de burger zijn eigen gft- afval weer terugkopen in een plastic zak.   Dat  gaan ze zaterdag’s met de auto ophalen bij het tuinbedrijf.

De melkboer, kruidenier etc zijn allang uit het straatbeeld verdwenen en producten die niet in een weggooiverpakking worden verkocht zijn zeldzaam. Dagelijks worden miljoenen melkpakken en ( plastic ) flessen, na één keer gebruiken weggegooid.

“Statiegeld is niet meer van deze tijd “,  zei CDA politicus Joop Atsma.

Niet alleen wordt er steeds meer afval geproduceerd, ook komen er steeds meer producten die zijn vervaardigd van materialen die niet hergebruikt kunnen worden of gerecycled en de afvalberg doen groeien. ( wieken van windmolens )

Circulaire economie ?  ” amehoela” zou mijn moeder hebben gezegd.

gerelateerde berichten :

Afval = Energie

afval bestaat niet meer

cleantech