The Great Swindle is de titel van een beroemd boek waarvan het verhaal overeenkomsten vertoont met de Grote Zwendel waarover dit artikel gaat: de groene industrie of het eco-industrieel complex. ‘Follow the Money’ (lumière) is een gedramatiseerde Deense serie over megalomane fraude, gepleegd door het bedrijf ‘Energreen’ in haar opmars om wereldleider in de windindustrie te worden en opslag van stroom middels hun – gefingeerde- ‘superconductor ‘ project. Niets voor niets speelt de serie in Denemarken waar de grootste windmolenfabrikant- Vestas- van de wereld is gevestigd en waar ‘groene energie’ een belangrijk exportproduct is. Evenmin is het jaar 2016 verrassend. Dat is namelijk het jaar waarin de groene energiesector op ‘stoom’ begon te komen, nadat de benodigde wettelijke regelingen waren ingevoerd om de zwendel mogelijk te maken. Toen ook begon het grote stilzwijgen en wegkijken, hetgeen bewezen kan worden met de explosieve groei van de sector daarna. Overduidelijk komt in het begin van de serie naar voren hoe de politiek betrokken is en ‘Energreen’ nooit had bestaan zonder miljarden subsidies van de Deense overheid. De serie toont hoe de hoofdrolspelers verstrikt raken in de zwendel en hoe hoogmoed hen uiteindelijk ten val brengt. Heel aannemelijk is het, dat het écht bestaande Deense Energiebedrijf Orsted, model stond voor het verhaal van ‘Energreen’ en vele andere bedrijven in die sector.
Ørsted, tot november 2017 DONG Energy A/S, is een Deens energiebedrijf. Het bedrijf is in 2006 ontstaan uit de fusie van zes energiebedrijven, waaronder het olie- en gasbedrijf DONG dat in 1972 door de Deense rijksoverheid werd opgericht, en de elektriciteitsproducenten Elsam en ENERGIE2. Sinds 2016 steeg de koers van van Ørsted van 242 DKK, via 1.351 DKK in jan 2021 tot 856 DKK op 06 december 2021. ( wikipedia ) Vette winsten op de beurs.
De media spelen een belangrijke rol bij het informeren van het publiek en zo mocht Bard de wijer – hier al vaker genoemd – een artikel schrijven over het project Porthos: de opslag van CO2 in een leeg gasveld, waarbij de ‘klanten’ Air Liquide, Air Products, ExxonMobil en Shell , 2,1 miljard incasseren aan subsidies en zich mogen afficheren als ‘groene bedrijven’. ( greenwashing)
Zonder boekhouding heb je geen handel dus het was nodig geweest dat CO2 werd ‘gevalideerd’, zodat ermee gerekend kon worden.
In de serie over Energreen wordt duidelijk, hoe in een keten van bedrijven steeds de verliezen worden weggesluisd om zo naar de buitenwereld het beeld op te roepen van een kerngezond bedrijf. Zo werkt het ook in de echte wereld met CCS, waterstof en VPPA’s (Virtual Power Purchase Agreements.) In de speeltuin van de financiële wereld is alles mogelijk. De European Energy Exchange (EEX) werd opgericht en geaccrediteerd om CO2 rechten uit te geven aan bedrijven, waaronder de ‘klanten van Porthos” . De boekhoudkundige truc is nu dat ‘de klanten van Porthos, waaronder Shell ‘ die CO2 rechten verzilveren door hun CO2-uitstoot op te bergen in een gasveld, 22 kilometer uit de kust gelegen. Zo is het varkentje van de CO2 gewassen en worden tegelijkertijd de deelnemers ‘groengewassen’. Een groen imago is van levensbelang voor Corporate bedrijven. Wanneer die niet voldoen aan de richtlijnen van de task force on Climate Change , haken investeerders af en mogen pensioenfondsen zoals ABP en PME daarin niet beleggen. ( Lees de 2022 – brief van larry Fink, CEO van Blackrock dat oa ABP en PME als klant heeft )
Wat we in de boekhouding niet terugvinden is de CO2 uitstoot die het gevolg was van de bouw, onderhoud en exploitatie van de installaties en infrastructuur, weergegeven door de linker staaf. Die hadden ze vast boekhoudkundig weggesluisd, net zoals dat ging in de serie ‘Follow the Money ‘. Misschien dat er nog eens een onderzoek zal komen , waarbij te hopen is dat het voor de betreffende CEO ’s beter afloopt dan die van Energreen. Kijk de film Follow the money via videos
Woensdag 16 augustus 2023 gaf de Raad van State groen licht voor het Project: deze exercitie in ultieme verspilling van fossiele brandstoffen en grondstoffen, enkel met als doel de financiële sector – pensioenfondsen – te dienen. ( ‘de petten van Shell” ) De winnaars zijn Shell en andere leveranciers van fossiele brandstoffen als ‘moeders’ van alle economische activiteit.