DE ENERGIETRANSITIE JAAGT DE OPWARMING JUIST AAN
Hierboven de grafiek van de wereldwijde CO2-uitstoot op basis van de cijfers van de Statistical Review of World energy 2021. Te zien is dat na 2015, toen het akkoord van Parijs werd getekend de CO2- uitstoot sneller steeg dan in de jaren ervoor.
In de media lees en hoor je voortdurend dat de maatregelen inzake de energietransitie de opwarming tegengaan, maar het is omgekeerd. De maatregelen doen de CO2 uitstoot niet dalen maar stijgen en zouden daardoor het tempo van de opwarming juist versterken. De reden dat in de verslaggeving van de media en door ‘experts’ wordt gesproken over daling van de CO2 uitstoot is gelegen in het feit dat ze alleen de winst opvoeren in de energetische verlies-en winstrekening en de verliezen in de keten weglaten.
Bedrijven vormen een schakel in een keten, te beginnen met de keten van de winning van delfstoffen.
Hoe meer schakels in verschillende ketens, hoe meer brandstoffen verbrand zullen worden en hoe hoger de CO2 uitstoot. Een Vergelijking maken tussen de energievoorziening in het pré- energietransitie -tijdperk en die van de energietransitie moet dus worden gemaakt op basis van de CO2 uitstoot die in alle schakels van betrokken ketens wordt veroorzaakt. Bedrijven in die ketens zijn verspreid over de gehele wereld . Transporten over zee, lucht en land vergen veel brandstoffen en vormen derhalve een grote verliespost op de energetische verlies en winstrekening . Ook de laatste schakel in de keten – de industrie waar de restanten van wieken van windmolens en zonnepanelen en devices worden verwerkt – veroorzaakt een enorme CO2 uitstoot . Misschien wel de grootste . Wat dan overblijft is een groeiende berg afval op de planeet van irreversibele stoffen.
Voor iedereen zal de vergelijking tussen de energie-input van de keten van een CV -ketel met die van een biomassa centrale en warmtenetwerk, duidelijk zijn. Het kappen, processen, transporteren en drogen van houtsnippers- in gasgestookte ovens – vergt meer energie dan in de de houtsnippers opgeslagen zit. de ultieme verspilling van een warmtenetwerk
In het pré- energietransitie tijdperk werd het hoogst mogelijk rendement gehaald met een brandstofmotor(ICE) en derhalve ook de laagste CO2 uitstoot per km gehaald. Weliswaar kan een EV daarmee concurreren voor wat betreft het rijden zelf, maar de hoeveelheden brandstoffen die zouden worden verbrand wanneer die worden beschouwd van ‘bron tot wiel’ , zouden bij volledig elektrische mobiliteit een veelvoud zijn ten opzichte van de bestaande situatie. Alleen al zouden 10tallen, zo niet 100den centrales moeten worden bijgebouwd om te voorzien in de stroomvoorziening en een dekkend netwerk met laadstations aangelegd door geheel Europa .
Elektrische energie wordt opgewekt in een centrale waar een gigantische ‘warmtemachine’-een turbine- warmte ( gloeiend hete stoom onder hoge druk of hete gassen) omzet in arbeid om één of meerdere generatoren aan te drijven. Na 250 jaar hadden ingenieurs het (Carnot )- proces telkens zodanig weten te verbeteren dat het energetisch optimum werd bereikt met de STEG ( stoom-en gas ) centrale. Sinds Windmolens, zonnepanelen, batterijen en complete waterstoffabrieken in het circuit werden geschakeld , daalt het overall rendement weer. Omdat de centrale altijd in de keten geschakeld moet blijven- backup- moet in de energetische verlies- en winstrekening zowel de CO2 uitstoot van de keten van de centrale als die van de ketens van windmolens, zonneparken, batterijen en waterstoffabrieken en extra netwerken worden genoteerd. lees ook het artikel ‘het einde van de vooruitgang ‘
