Roxane van Iperen (1976) schrijver van de bestseller ’t Hooge nest (275.000 exemplaren) en juriste was te gast bij ‘Zomergasten ‘ van de VPRO. Haar ideale televisieavond ging over: ‘ de strijd om macht; over goed en kwaad en over hoe je mensen medeplichtig kunt maken aan de eigen onderdrukking’.
In de uitzending sprak van Iperen zich uit als klimaatalarmist, waarmee ze -waarschijnlijk onbewust – haar bijdrage leverde aan de grootste campagne ooit waarin mensen medeplichtig worden gemaakt aan hun eigen onderdrukking.
Een van de onderwerpen in de uitzending ging over de strijd van Michelle Obama tegen obesitas. Al snel bleek dat zelfs Michelle Obama – de vrouw van de President van Amerika- het moest afleggen tegen de machtige voedselindustrie. In het filmpje vertelde de vertegenwoordiger daarvan dat ze uiteraard hadden meegewerkt om imago verlies te voorkomen, maar mét behoud van het principe van winstmaximalisatie ten behoeve van de aandeelhouders. Hier en daar hadden ze de receptuur en porties wat aangepast maar wezenlijk was er niets veranderd. ”Ik word daar zo kwaad van!”, verzuchtte Roxane.
Even later in de uitzending verklaarde ze dus tot de groep der klimaatalarmisten te behoren, die op exact dezelfde manier het – wellicht nog veel machtiger – eco-industrieel complex; dat de echtgenoot van Michelle Obama mede mogelijk maakte, in stand houden. (kijk de film Planet of the Humans ). Roxane zag wel de machinaties van de voedsel- en tabaksindustrie, maar had een blinde vlek voor die van het eco-industrieel- complex. Dat was niet zo gek, want daar maakt Roxane -als lid van de ‘Pakhuis de Zwijger- groep’ ; als columniste van Vrij Nederland én als invloedrijke BN-er( de media ), zelf deel van uit. ( de muur van de media ) Zonder die (door haar groep opgelegde) confirmation-bias had Roxane wellicht geconcludeerd dat de energietransitie nu juist beoogt om mensen – via gedwongen winkelnering – te laten meewerken aan de eigen onderdrukking ( Onder gedwongen winkelnering bijvoorbeeld zou je kunnen verstaan de eenzijdige focus in de media op linkse schrijvers en kunstenaars als cultuurdragers )
Voor veel mensen is het moeilijk om onderscheid te maken tussen wat goed en kwaad is tegenwoordig: het grote probleem van deze tijd. In ieder geval kunnen Roxane van Iperen en de beweging waar ze deel van uitmaakt dat niet als slippendragers van het grootkapitaal/ blackrock. Noch begrijpen ze niet dat ze juist meewerken aan de eigen onderdrukking want hetgeen ze nastreven is alleen mogelijk binnen een totalitaire staat. Vandaar dat de partij van de kleine Mussolini zo populair is in hun gelederen. ( Onlangs werd bekend dat de directeur van Pakhuis de zwijger zelf ook een dictator is )