31-05-2021 The day after Uit de stroom van reacties die loskwam na de ‘veroordeling’ van Shell kan worden vastgesteld dat ‘operatie kamikaze’ van Donals Pols en zijn Milieu Defensie een geslaagde actie leek. Dat komt omdat de media onderdeel uitmaken van het verhaal en mensen dus niet anders kunnen weten. Nog bijkomend van het feest van de vorige avond las Donald pols de ochtendkrant met op de voorpagina het bericht:
Shell sluit mega deal van 2 miljard af in Australië voor de bouw van een Batterij.
Beetje grote batterij, maar nog steeds een batterij, gemaakt door heel erg veel fossiele brandstoffen te verbranden en over een paar jaar nog eens als ze zullen eindigend in een formidabele berg afval.
Soms valt de aankoop, waar je al zolang om heen had lopen draaien uit op een teleurstelling en heb je er de volgende dag- the day after- al spijt van. Dat gevoel zal zich ook van Donald hebben meester gemaakt. Zou het wel zo verstandig zijn geweest dacht hij, om, als uiteindelijk miserabel actie clubje, het op te nemen tegen een bedrijf als Shell dat was voortgekomen uit het eerste olieconcern ooit – Standardoil – dat werd opgericht door de gebroeders Rockefeller ?
Was het eigenlijk niet zo dat zijn aanval alleen maar voor de buhne was en wellicht zelfs bedoeld om Shell te helpen bij de implementatie van haar nieuwste bedrijfsmodel ? Shell had allang aan de eis voldaan om de CO2 uitstoot te verminderen door van koers te veranderen richting de economie van de energietransitie , zoals de Eneco Mitsubishi- deal, deelname aan de waterstof economie en de CCS deal nog aantoonden. Ook in ronkende media campagnes aangekondigd en als zodanig allang bekend bij studenten die een gouden toekomst zien in werken bij Shell ‘aan de nieuwe toekomst “. Die hoor je niet .
Pijnlijk voor Pols, om the day after te moeten vaststellen dat de afzet van fossiele brandstoffen door Shell juist exponentieel toeneemt, dankzijde de waterstof-economie die als CO2 neutraal werd geclassificeerd door Brussel. The day after zullen de aanhangers van Pols begrijpen dat ze speelbal waren in het spel dat Milieu Defensie met hen speelde. The day after zullen ze toegeven dat toch beter naar de Professor hadden kunnen luisteren met zijn gebazel over entropie en de wetten van de Thermodynamica. ( als ze tenminste het idee van duurzaam ondersteunen )
Ze hadden nooit nagedacht over energie, want ze waanden zich al in het Arcadië. Ze waren verblind geraakt door het woord CO2, maar ze hadden niet in de gaten gehad dat voor de energietransitie juist veel meer fossiele brandstoffen worden verbrand. En dat de grondstoffen uitgeput raken en omgezet in irreversibele stoffen die op de afvalberg belanden. En dat bossen verdwijnen in de tanks van auto’s en vliegtuigen. Dat moet een kater zijn the day after. Nog nooit hadden ze het zich afgevraagd waar het welvarende leventje dat ze leiden aan te danken zou zijn: het verbranden van fossiele brandstoffen dus én de komst van synthetische stoffen -kunststoffen/ plastics – waardoor bossen zich weer konden herstellen na een periode waarin ze zwaar te lijden hadden gehad agv de sterk stijgende vraag naar cellulose. Zonder de komst van synthetische stoffen was het bevolkingsaantal op z’n minst blijven steken in de jaren 40. Dan was nooit deze decadente periode ontstaan, waarin een gesubsidieerde overheids-organisatie een Kamikaze aanval zou uitvoeren op de vooruitgang.
OP ‘The day after’ zou op het eind van de dag de conclusie getrokken moeten worden dat deze organisaties en hun leiders eveneens voor de Rechter gedaagd dienen te worden en aangeklaagd. Voor het aanzetten tot mateloze verspilling van voorraden, uitputting van grondstoffen en natuurlijke bronnen (voor de productie van ‘bio’ fuels/kerosine ) en de achteruitgang van het milieu en biodiversiteit.